donderdag 29 november 2007

doodmoe

Ik ben doodmoe. Of ziek. Of er zit iets in mijn lijf. De grens tussen mentale en fysieke vermoeidheid is moeilijk te zien. Nog één dagje naar het werk en dan : uitslapen. Niet dat daar ooit veel van in huis komt, het lichaam is immers zo gebiologeerd door de klok dat het pas went aan het late uur als het maandag is, niet praktisch dus. Lang slapen : tot 8 uur, heerlijk.

Nu de loopkleren aan. Een kort loopje van 5 km.
Omdat ik weet dat het anders allemaal nog veel erger wordt.
Lopen als afschudden, als het optimaliseren van het lichaam. Het bestaat.

Overtraining ook. Dat zeggen* ze hier toch.

* Dat ik teveel zou lopen, zeggen de criticasters. Dat ik daarom zo moe ben. Dat kan natuurlijk meespelen. Maar als ik niet loop, lijkt het alsof het alleen maar nog donkerder wordt, het lichaam nog meer inslaapt. Is dit logica die alleen lopers begrijpen ?

zondag 25 november 2007

Loopblog



De loopblog gaat er weer uit. Ik heb er maar één berichtje op gepost en al vergeten dat het vorige loopblogje eigenlijk op dié blog moest.
Lezen, lopen, werken, mijmeren, het 'loopt' allemaal zo door elkaar dat het artificieel voelt om ze uit elkaar te halen. Dus alle loopblogjes komen hier !

Zo heb ik een paar weken geleden besloten om te trainen voor de 10 mijl van Antwerpen. Ik had even gepiept bij Asics en daar bleek het bij het invoeren van mijn huidige gegevens (ik loop momenteel 10 km) een haalbare kaart. December, Januari, Februari, Maart ... nog 4 maanden om mijn longrun uit te breiden met 5 km. 10 mijl in atletiektermen zou immers 15000 meter zijn en geen 16. 093 meter. Oef, dat scheelt toch weer iets !

Het trainen voor die 10 mijl valt niet echt mee. 10 kilometer lopen gaat goed, maar de snelheid is bijlange niet als deze die ik bij de 5 km loop en de vermoeidheid stapelt zich op. Ik mag mij echter gelukkig prijzen dat ik zo goed als nooit last heb van eender wat. Na zo'n longrun voel ik mij de dag daarop wat vermoeider maar nergens spierpijn of andere pijntjes. Hip hip hoera !

Tegen alle advies in combineer ik mijn longrun echter altijd met heuveltraining wat misschien meteen de vermoeidheid én de trage snelheid verklaart. Maar tja, ik heb zo'n leuk parcours van 10 km ... Zoals te zien op het hellingsschema zijn het vooral de laatste 2 km die als heuveltraining kunnen tellen ...


zaterdag 24 november 2007

Jullie waren geweldig !

Heerlijk, zoveel suggesties voor goede boeken !
Ik zet ze even op een (willekeurig) lijstje :

De boeken met het sterretje heb ik al gelezen. Ze zijn allen goed bevonden dus deel ik wellicht de smaak van de meeste lezers hier. Met dit lijstje kan ik alvast weer een hele tijd verder, DANKJEWEL !
Het boek dat ik momenteel lees is calamiteitenleer voor gevorderden van PESSL. Ik ben nog niet ver genoeg om er echt iets over te zeggen, maar de manier waarop het geschreven is doet mijn hart toch een beetje sneller slaan !

Ik kan niet wachten om veel, veel te lezen !

woensdag 21 november 2007

Kerststress !


De eerste uitnodigingen voor kerstfeestjes zijn verstuurd. Per email welliswaar, om te controleren of de datum wel goed is. Zaterdag 23 december met een vriendengroepje van meer dan 10 jaar ver, voornamelijk mannen. Nu is het nadenken over het volgend feestje 'met de vriendinnen', niet dat het er hier zo gescheiden aan toe gaat, maar dié vriendinnen komen uit een andere tijdperk. Nog meer dan 10 jaar geleden. Feestje 4 wordt dat. Feestje 2 ten huize Kaat is met de familie, op Kerstavond. Feestje 3 gaat door op tweede kerst, ook met familie, zij het 'andere'.
Dit zijn de feestjes van 'mijn' kant die hier doorgaan.
Straks vraag ik manlief welke feestjes 'hij' wil : 'zijn kant'.
En dan moeten we nog puzzelen met de feestjes waar wij uitgenodigd zijn.

Heerlijk !

maandag 19 november 2007

voorzichtig

Ik ben geen sloddervos. Tenminste zo maak ik het mezelf wijs. Dus allen die denken : jawel, ik geef jullie het voordeel van de twijfel.
Als ik al een sloddervos zou zijn (maar ik ben het niet !) dan ben ik zeker wel een voorzichtig iemand. Ik ben nogal gesteld op mijn privacy en zal dus ook geen delicate zaken laten rondslingeren waar iedereen ze open en bloot kan zien.

Vandaag had ik prijs. Ik kan er niet veel over zeggen, maar mijn ogen zagen dingen die niet voor publicatie vatbaar zijn en waarvan ik TOTAAL niet begrijp dat persoon x niet door had dat hij/zij deze zeer vertrouwelijke en toch genânte dingen voor mijn ogen liet slingeren. Er zijn nu eenmaal plaatsen waar iedereen komt : de toiletten, de cafetaria, het personeelslokaal. Kan ik er iets aan doen dat ik razend snel kan lezen en 'beeld lees' in plaats van 'woord lees' ?

Het was zoooo genânt dat ik niet anders kon dan rechtsomkeer te maken en even 'te koelen' in een andere kamer. De sloddervos-niet-voorzichtige-collega was zich van geen kwaad bewust. Hij/zij gebiologeerd door de tekst, ik niet wetend wat mijn ogen gelezen hadden.

Soms wou ik, dat ik niet zo snel kon lezen.
Soms wil ik het niet weten. Hoe sappig de details ook zijn !

zaterdag 17 november 2007

kerstlijstje

Een kwart jaar geleden wist ik wat mijn favoriete nieuwjaarscadeau's zouden worden : (digitaal)loopgerief. Aanvankelijk was ik behoorlijk verliefd op het huwelijk van Nike en de nano-Ipod, muziek en continu feedback over de gelopen afstand en snelheid. Tot ik tot inkeer kwam en besefte dat dit mij gruwelijk op de zenuwen zou werken. Het 'afstands'probleem wordt immers op prachtige manier opgelost door de kaarten van Google (via runnersworld traininglog) en snelheid meten is een kwestie van de regel van drie toepassen. Een stopwatch is voldoende.
Een foot-pod zou mij dergelijke gegevens ook kunnen geven, zij het na het loopje. Alles zou netjes geanalyseerd kunnen worden. Hmmm... Met een Garmin-toestel zou ik zelfs een ware GPS aan mijn voeten hebben. Tot ik weer dacht dat een simpel logboekje mij eigenlijk al voldoende gegevens geeft, en runnersworld biedt ook mooie gratis statistieken.

... geen digitale dingen dus. Ik wil blijven genieten van het lopen. Ik volg wel mijn afstand en mijn snelheid, met als enig doel om mijn trainingen een beetje gericht te doen zodat ik progressie maak.

en wat de loopcadeautjes betreft mag manlief mij op een paar nieuwe loopschoenen trakteren, want ik ben de 1000 km voorbij ...

dinsdag 13 november 2007

stresserende ontspanning




Men weze meteen gewaarschuwd : mijn avondje is duister en donker ! Buiten natuurlijk ook : het regent zonder ophouden en het aantal blaadjes dat naar beneden dwarrelt is niet meer te tellen. Agressief is die herfst en die jaagt mij naar binnen en misschien is binnen niet de plaats waar ik wil zijn, of liever : ik wil niet in de regen zijn. Niet buiten en niet binnen ! Ik wil een zonnetje !

Goed. Na een zware dinsdag (alle dagen zijn NIET gelijk !) volgt traditiegetrouw de les salsa. Dat wij salsa volgen heeft alles te maken met onze goede voornemens om tijd te maken voor ontspanning, lichaamsbeweging én elkaar ! Allemaal goede dingen dus !

Maar salsa is niet simpel. Mijn dinsdaglijf gaat sowieso al gebukt onder vermoeidheid en het hoofd dat zwaar is van veel te veel gedachten, gepieker en werkzorgen, krijgt er die passen o zo moeilijk in. Natuurlijk kunnen de andere twee koppels het wel. Die dansen gezwind alle mogelijke passen terwijl wij net onze polsen niet breken.

En ja, tussendoor fluister ik manlief in het oor dat ik wellicht het meeste van alle vrouwen (3) weeg, een bedenking waarop mijn man mij aankijkt met een gezicht van 'waar haal je nou zo'n gedachten ?'. Van de spiegels natuurlijk !, want zo'n dansschool staat vol spiegels.

Nee, we bakken er niet veel van. Terwijl de leraar heupschuddend een nieuwe pas voordoet, heeft het liefje al een parodie op de danspas gevonden. Verschil in karakter : ik stresseer me dood (we kunnen het niet !), hij ziet er de humor van in en brengt zelfs de leraar aan het lachen.

Verschil. Thuisgekomen zakt het liefje ontspannen in de zetel. "Het was leuk hé, die salsa" !
Grrrrrrrr !

donderdag 8 november 2007

op zoek naar een boek


Een boek maakt veel goed. Ja, dat beaam ik helemaal. Maar na 'een schitterend gebrek' is het hier een beetje stilgevallen. Ik zit halverwege "de boeddha van de buitenwijk" van Hanif Kureishi en moet het een beetje op wilskracht verder lezen. Het is niet slecht, maar het is ook geen boek dat je 'pakt' en waardoor je al uitziet naar het volgende vrije moment om het verder te kunnen lezen.

Dus vraag ik het nog eens (ik heb het ooit hier al gedaan en met zeer goed resultaat) : wie raadt mij een goed boek aan ? In principe is het literair genre mij gelijk. Behalve de chicklit, hoe enthousiast vriendinnen ook soms zijn, ik hou het na een aantal bladzijden altijd voor bekeken. Het mag best stevige kost zijn. Historisch mag, thriller mag, soit ... geef maar een seintje als je zelf een goed boek gelezen hebt ! Of mail me !

Of : ik kan natuurlijk nog eens op onze zolder gaan zien. Daar staan nog dozen vol boeken ... veelal grote auteurs ...

woensdag 7 november 2007

Rust


"Plots overleden". De eerste reactie is : ongeval ? Toen kwam het langzaam : S. had zelf een eind aan haar leven gemaakt.
We zaten er stil bij. We kenden S. eigenlijk niet. Via via. Maar haar dood schudde ons allemaal door elkaar. Niemand had iets zien aankomen. Of toch ?
We gingen niet in op de vraag. Laat het maar rustig en stil zijn. S. heeft dit beslist. Met alle gevolgen vandien.


"Kan het leven zo zwaar worden dat je dit als oplossing ziet ?", de vraag werd filosofischer gesteld, weg van het concrete lichaam van S., weg van haar gezin en haar familie.
Ik keek mijn collega's aan. Hoe goed kende ik ze ? Wat weet ik van hun verdriet ? Van de moeite die ze met hun leven, partner, kinderen, familie hebben ? Of met zichzelf ?
Wij zijn immers allemaal 'sterk' en 'gezond' en zitten psychisch niet in de knoei. Tenminste, zo lijkt het allemaal.

"Ik kan het mij wel voorstellen", zei ik.
De collega's keken al bezorgd naar mij, hun gezicht vol vraagtekens.
"Nee, echt. Je kan zo eenzaam worden dat je de moed niet hebt om het iemand te vertellen, of dat je misschien al duizend signalen gegeven hebt en dat niemand iets opmerkt, of iedereen het banaliseert... "
"O nee, Kaat ....! Is er iets ?"

Ik schudde ontkennend het hoofd. "Nee, maar het is toch allemaal niet zo simpel, leven, kinderen, partner, werk, stress..., enfin, alles bij elkaar kan het toch knap zwaar worden ?"
Weerom stilte op mijn interventie. Ik zag een paar mensen denken, wellicht aan hun eigen leven, de emotionele bergen die ze beklommen hadden, sommigen met ziekte en dood in de familie, anderen met relatieproblemen die nu en dan oplaaiden en dan weer verdwenen in de alledaagsheid.

Toch jammer dat het zo moeilijk is om dat te delen, zei collega B.
Eigenlijk willen we dat ook niet, je bent daar toch te beschaamd voor ?, zei M.
De wet van de sterkte laat zich overal gelden, ook waar schijnbaar geen gevecht is.

Ik hoop, lieve S., dat je hart rust gevonden heeft. In naam van misschien wel alle mensen, wil ik zeggen dat ik het spijtig vind dat niemand je helpen kon, dat niemand jouw stem gehoord heeft, dat de wereld zo koud is, dat ze aan jou is voorbij gegaan.

donderdag 1 november 2007

efficiënt


We waren nog niet goed wakker. De gordijnen waren nog dicht en onze ogen nog niet gewend aan het licht. We zetten het brood op de tafel en zetten het koffie-aparaat aan.
'Hoh, zwaailichten voor onze deur !', mompelde het liefje.
Als 'man des huizes' trok hij de gordijnen open en zag twee wagens voor ons huis. Twee mannen in fluo-kleren namen er hun bekende positie in : de ene met spade aan het werk, de andere leunend op een spade.
Ze waren een put aan het delven. Een diepe put van minstens een meter.
'Oei, onze kabels !'. Het volume bij het liefje was al gestegen. Ik dacht vooral aan onze pas aangelegde voortuin : daar werd plots een grote hoop aarde gedeponeerd.
Het liefje ging uitleg vragen. "We graven een put" (alsof we dat nog niet wisten), want er moet een intelligent 30km bord komen. Volgende week komt de paal.
Dus ligt er tussen het fietspad en onze voortuin een diepe put. Straks is het terug school en passeren de kleintjes met hun boekentassen en de moeders met hun buggies. De put is niet afgedekt. Straks rijden wij er met onze fiets of auto in, kan allemaal gebeuren.
Ondertussen is het gaan regenen en is de put behoorlijk modderig. Ons tuintje ziet er wééral uit alsof we aan het verbouwen zijn (en dat zijn we nu eens NIET !).
Mooie planning is dat, van de gemeente. Mooie preventie-adviseur moeten ze daar hebben. Een open put op 500 m van de schoolpoort ! Minstens een week lang !
Liefje kon het niet aanzien en bedekte de put met paletten. Iemand moet toch ...
(sterk dat er bij Lien een gelijkaardig verhaal staat !)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...